Në botën e elektronikës dhe tabelave të zhvillimit, sensorët e temperaturës dhe lagështisë luajnë një rol themelor në projektet që lidhen me stacionet e motit, automatizimin e shtëpisë dhe shumë më tepër. Një nga debatet më të njohura sillet rreth krahasimit midis AHT20 dhe DHT11, dy sensorë me kosto të ulët por me karakteristika krejt të ndryshme. Nëse keni pyetur veten se cili ia vlen të përdorni për projektin tuaj, ky artikull do t'ju ndihmojë të kuptoni dallimet kryesore dhe cili mund të jetë alternativa juaj më e mirë.
Historikisht, DHT11 Ka qenë një nga sensorët më të përdorur për shkak të kostos së ulët dhe lehtësisë së përdorimit me platforma të tilla si Arduino. Megjithatë, me ardhjen e alternativave më moderne si p.sh AHT20, shumë zhvillues po rishikojnë nëse ia vlen të vazhdohet përdorimi i DHT11 ose nëse është më mirë të migroni në këta sensorë të rinj.
Si funksionojnë sensorët DHT11 dhe DHT22?
El DHT11 dhe 'vëllai i tij i madh', DHT22, deri vonë dominonte tregun e sensorëve të lagështisë dhe temperaturës. Të dy sensorët punojnë duke matur njëkohësisht lagështia dhe temperatura, duke siguruar një dalje të thjeshtë dixhitale për mikrokontrolluesit. Problemi është se këta sensorë vendosin një ngarkesë të madhe në CPU, me metoda komunikimi që rezultojnë në lexime të korruptuara ose të pasakta.
El DHT11 ka një saktësi më të kufizuar në krahasim me DHT22, duke i bërë ato të përshtatshme vetëm për aplikacione ku një marzh gabimi është i pranueshëm.
Alternativa më moderne: AHT20
Falë evolucionit të komponentëve elektronikë, sensorë të rinj si p.sh AHT20 janë shfaqur si alternativa më të sakta dhe më të besueshme. Ky sensor përdor ndërfaqen I2C, e cila redukton ndjeshëm problemet e komunikimit të pranishme në DHT11 y DHT22. Përveç kësaj, ai ka besueshmëri shumë më të madhe në mjedise të vështira dhe saktësia e tij është superiore, me një saktësi prej ±0.3°C në temperaturë dhe ±2% në lagështi.
El AHT20 jo vetëm që trajton çështjet e saktësisë, por gjithashtu i tejkalon konkurrentët e tij për sa i përket lehtësisë së integrimit, falë përputhshmërisë së tij me STEMMA QT dhe diapazon më të gjerë të tensionit duke e bërë atë një sensor të gjithanshëm. Për më tepër, kostot nuk janë një justifikim, pasi AHT20 mbetet shumë i përballueshëm.
Çfarë duhet të keni parasysh kur zgjidhni midis këtyre dy sensorëve?
Nëse jeni të shqetësuar për saktësinë dhe performancën, AHT20 Është opsioni juaj më i mirë. Sidoqoftë, nëse thjesht keni nevojë për një sensor të lirë për projekte bazë ose arsimore, DHT11 ende mund të përmbushë funksionin e saj. Së fundi, varet nga kërkesat e projektit tuaj: nëse saktësia nuk është thelbësore, DHT11 është ende një zgjedhje e vlefshme.